وقتی به کلاس قدم می گذارد، بهار با نسیم نفس هایش می شکفد و گل و لبخند و زمزمه، فضا را پر می کند.

با او آسمان می بارد، چشمه می جوشد، نسیم می وزد و آفتاب سفره مهربان خویش را می گشاید.

از خانه تا مدرسه، با هر گام، بهشت نزدیک تر می شود.

نگاهش خانه مهربانی است و قلبش مهربان تر از آب.

دل ها را به طراوت و پاکی و پاکیزگی می خواند.

دست های گرم و صمیمی اش، مشق عشق می نویسد.

سرانگشت او افق های روشن فردا را نشان می دهد واشاراتش، آن سوی پرده های خاک و ملکوت پاک خدا را.

وسعت شفاف قلب ها، قلمرو اوست و کشتزار جان دانش آموزان تفرّجگاه خرمی او.

نظرات شما عزیزان:

بهار

ساعت19:20---17 بهمن 1392

[وب سایت]

خدا معلمتونو حفظ کنه. معلومه خیلی خوبه که اینقدر دوستش دارین.
پاسخ: ممنونم عزیزم. خوب نیست! بهترینه! خییییللللی دوستشون دارم.

ثنــای دوست داشتنی

ساعت18:25---17 بهمن 1392

عارفان علم عاشق می شوند/بهترین مردم معلم می شوند/عشق با دانش متمم می شود/هر که عاشق شد،معلم می شود
پاسخ: ممنونم. من این شعرو خیلی دوست دارم. زیباست

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: